Rendering jest procesem wykorzystującym modelowanie do przekształcania opisu świata w pełno kolorowe, realistyczne obrazy komputerowe. Jest niezbędny przy kreowaniu wirtualnej rzeczywistości, cechującej się najwyższą naturalnością. Do najczęściej stosowanych, podstawowych metod renderingu zaliczają się metoda energetyczna oraz metoda śledzenia promieni, której uwagę poświęcimy w tym tekście.

Raytracing działa w kierunku odwrotnym do faktycznego biegu promieni. Programy wykorzystywane w grafice komputerowej śledzą więc światło, badając drogę promieni od konkretnych pikseli do momentu, w którym dany promień dotrze do źródła światła. Warto wspomnieć, iż w metodzie śledzenia promieni wyróżniamy dwa rodzaje źródeł światła – otaczające oraz skierowane. Pierwsze z nich może stanowić słońce lub żarówka, a charakterystyczną dla niego właściwością jest to, że światło rozchodzi się we wszystkich kierunkach. W drugim zaś obserwujemy promienie jedynie w obrębie stożka (wierzchołek bryły stanowi źródło).

Podstawową własnością tworzonych komputerowo obiektów jest oczywiście ich kształt. Graficy zazwyczaj do projektowania przedmiotów wykorzystują zasoby uprzednio zdefiniowane, znajdujące się w określonych zbiorach. Kolekcje te najczęściej zawierają bryły: kule, stożki, walce oraz inne, mniej powszechne. W praktyce większość obiektów można stworzyć za pomocą kombinacji wspomnianych brył.

Profesjonaliści zajmujący się grafiką komputerową doskonale wiedzą, że do realistycznego odwzorowania obiektów na ekranie nie wystarczy odtworzenie ich kształtu. Równie ważna jest bowiem ich powierzchnia, imitująca tę, którą ma rzeczywisty przedmiot. Zdecydowana większość programów komputerowych wykorzystywanych do tworzenia obrazów i animacji dysponuje możliwością doboru zdefiniowanej powierzchni, zwanej fachowo teksturą. Możemy wybierać wśród tekstur takich jak marmur, drewno, czy miedź, a nawet lustro i szkło, dzięki czemu przedmioty wyglądają jak polerowane.